Friday, July 29, 2011

Ini bukan main-main,ini serius *Im serious stare*

jam dah pukul dua.aku masih tak tidur lagi.padahal esok kerja.tadi aku baru je lepas habis tengok cerita 'Aku Tak BODOH' sumpah terbaik lah cerita tu.cuba lah tengok weh.haha.sekarang ni aku still bekerja.sambil tu tunggu keputusan rayuan belajar.aku tak tau dapat mana lagi dan kos ape.tiba tiba aku rasa macam nak blogging pulak.

So ramai lah mesti orang tanya dapat mana,and tak expect pun aku tak dapat.tapi itu lah.rezeki tak ada.mungkin aku ada silap dulu.mungkin ini juga akan buatkan aku kenal erti kehidupan.kawan-kawan ramai ajak sambung IPTS.tapi,aku kena fikir jugak.mana ada mak bapak tak nak anak berjaya.parents aku ada suruh aku pergi ipts.tapi aku diam je.tak bagi apa keputusan.aku fikir banyak bende mungkin (?)

kalau gaji dalam 15ribu masih timbul masalah jadi aku tak sanggup nak beratkan lagi fikiran ayah ibu.mungkin ada hikmah.aku tunggu next intake.tak apa.kawan-kawan aku yang lain semua dah sambung belajar.aku lambat sikit lah.lagipun,kalau aku tak minat benda tu,aku study,buat pinjaman,at last,bila nak kerja macam tak sepenuh hati.sebab tak minat.lagi tu,sudah ada hutang.hutang ptptn.jadi aku dah ada plan lain.harap-harap tiada aral melintang.

Sejak dua menjak ni,kawan-kawan pasti terasa dengan sikap aku.yelah fine.aku tak ramai sangat kawan.bagi yang menegur,mentweet atau mensms,dan aku pula tak bagi respon.aku harap kau orang semua faham.faham apa yang aku rasa.aku rasa sedih sangat bila tak dapat tawaran ni.mungkin sebab sebelum ni aku pasti akan dapat.tapi kali ini.langsung tak dapat.jadi,aku harap korang semua faham situasi aku.

Entah lah.tak tau siapa saja akan baca benda ni.mungkin siapa siapa yang baca akan rasa macam 'eh tak pasal lah' mungkin.rasa macam putus harapan.hilang arah tuju.rasa palat bila kita ditolak.haha.dengan family,aku okay.diorang yang buat aku tergelak.bila cuti baru mereka ada.tapi akak aku pulak?entah lah.dia buat kita orang macam orang luar.pelik aku.sedih aku tengok perangai dia.aku selalu terfikir,kan best kalau ada family macam orang tu.tapi bila fikir balik,mana ada sempurna.mesti ada satu kekurangan

Aku bukan harapkan balasan,tapi aku nak jugak la rasa di ingati.sampai satu tahap,aku tak bole tahan.aku boleh tukar rasa.jadi tak ada rasa.lagi senang.tak perlu susah susah fikir pasal orang lain.orang tu belum tentu fikir pasal aku lagi.haha.

Mungkin haluan aku lain.berbeza dengan kawan kawan aku.Sometimes,aku rasa nak jugak merasa macam tu.tapi aku kena kuat kan hati aku :) kawan-kawan aku mesti fed-up dengan aku sebab susah sangat aku nak respon kan.maaf.aku tak de kekuatan.hahaha.nanti aku sedih.aku tak nak menaruh harapan pada siapa siapa lagi.nanti aku yang remuk.cukup lah sekali.

Aku ada kawan.dia selalu bagi aku kata kata yang boleh naik kan semangat aku.dia boleh bagi pandangan dari sudut yang berbeza dengan apa yang aku fikir.itu yang aku mahu kan.kelainan.aku lupa tak pernah dia.kadang kadang,benda depan mata kita tak hargai.itu yang susah.aku selalu rasa macam itu.mangsa akan rasa macam tak penting.haha! mangsa weh.betul lah ni aku cakap.sekarang tak de lagi rasa istimewa tu.agak nya kawan-kawan lagi penting (?) ye.memang pun.

sekian saja luahan hati aku.beberape titis air mata jatuh.
ini bukan main-main.ini serius *I'm serious stare*

2 comments:

  1. semoga ditabahkan hati anda...ada hikmahnya..bulan ramadhan yg mulia nih lg berkat berdoa la byk2 moga dipermudahkan segala-galanya..insyaAllahh :)

    ReplyDelete
  2. yana jangan give up. kau boleh sebenarnya. next time, work harder. hehe. rezeki orang lain2. maybe rezeki kau lepas ni. doa je eh. good luck yana :)

    ReplyDelete